Tuli Safari Lodge – Mashatu Game Reserve – Botswana
‘Een groene oase in de wildernis.’
De grensovergang bij Pont Drift border post tussen Zuid-Afrika en Botswana is al een belevenis op zich. Na aankomst met onze huurauto wordt mijn dochter van tien na het inzien van haar paspoort vrolijk begroet door twee vrouwelijke douanebeambten. ‘Bibiii!’ roepen de vrouwen in koor en beginnen spontaan te zingen. Dit kan alleen in Afrika, bedenk ik me en ik voel me nog blijer dan ik al was. De vijfenhalf uur durende rit hiernaartoe was al een prachtig avontuur. Al slalommend om de potholes zagen we giraffen en buffels links en rechts van de weg. Opgetogen had Bibi uit het raam gekeken, ik wist dat er nog veel meer moois zou komen.
Na de eerste grensovergang worden we opgewacht door onze vriendelijke gids Tatho en tracker Mike. Beide heren kennen dit gebied als geen ander, ze zijn hier opgegroeid. Wij laten onze auto op de parkeerplaats achter en worden met onze bagage in een kabelbaan over de Limpopo river begeleid. Het water kolkt onder ons, ik voel een gezonde spanning opkomen: de wildernis roept!
Een half uur later worden we de poorten van Tuli Safari Lodge binnengereden, direct valt er een deken van rust over me heen. Een groene oase omarmt ons. Rondom de luxe safaritenten en het centrale gedeelte lopen impala’s en wrattenzwijnen te grazen. Een uitnodigend zwembad tegen de rotswand lonkt, maar Bibi en ik houden ons met een knipoog in. Manager Rose neemt ons over het terras met lounge stoelen mee naar onze safaritent. Onderweg passeren we een goed gevulde buitenbar die rondom een immense mashatu tree is gebouwd. Onze tent zou ik eerder een luxe onderkomen noemen. Ik beloof Bibi dat we die avond samen gezellig in het ruime bad gaan en ondertussen de sterren zullen tellen.
Die namiddag nemen Tatho en Simon ons mee op game drive. Al snel vinden we een luipaard dat rustig tussen het struikgewas ligt. Wat een fantastisch dier, met haar natuurlijke geschilderde patronen. Niet veel later zien we een groep leeuwen en hun welpen eten van een zojuist gedode kudu. De geur van Afrika, waar ik zo gek op ben, voert al snel door mijn lijf. Wat fijn om dit met mijn jongste dochter te kunnen delen, om haar de magie van Afrika mee te geven. Tatho wijst ons op sporen van nog meer leeuwen, luipaarden en ook van hyena’s, die een veilig thuis in Mashato Game Reserve hebben gevonden. Hij stopt de auto als een kudde olifanten vredig passeert en vertelt ons breeduit over de matriarch, de jongen en het mannetje, the bull.
Meer dan veertig keer reisde ik naar Afrika. Vele malen bezocht ik de wildernis en zag veel meer dieren dan de Big Five. Maar ik besef me iedere keer weer dat het er niet om gaat wat je al gezien hebt, maar om wat je nu ziet. Groot én klein. Het is je eigen instelling die bepaalt of je het mooie wil zien, ook al heb je het al tig keer ervaren. Iedere keer is anders. Ik wíl het zien, álles! En ervaren. Ook alles.
Zo leerde Tatho mij bijvoorbeeld dat giraffen zich met twee benen aan een zijde tegelijk voortbewegen. Dat was me in al die jaren nog niet opgevallen, weer iets nieuws geleerd. Er volgden nog veel meer van deze feiten die iedereen ziet maar velen niet weten. Ik noem ze de geheimen van de Afrikaanse wildernis.
Die avond genieten we van het heerlijke diner dat op een prachtig opgedekte tafel op het buitenterras wordt geserveerd. In de verte roept een hyena. Tevreden leun ik achterover en probeer nog meer dierengeluiden te herkennen. Even later staat Tatho aan onze tafel. ‘Gaan jullie mee op zoek naar schorpioenen?’ Bibi springt al op voordat ik kan reageren, maar ik wil haar dit spannende uitje in het donker niet ontnemen. Met z’n drieën zoeken we rondom het terras met een speciaal lampje naar de schorpioenen die zich schuilhouden tussen de stenen. In de lichtbundel kleuren ze fluoriserend geel. Weer zo’n geheim dat ik nog niet kende. De dagen die volgen duiken we in het verkoelende zwembad, tellen we fonkelende sterren vanuit ons bad en leren we tijdens de game drives nog zoveel meer over de wildernis.
Als groot Afrikaliefhebber voel ik me hier een vrouw in haar habitat. De magie van Afrika is veel meer dan de geur van the wild sedge plant, vermengd met rood zand. Het is het gevoel van één zijn met de wildernis: klein als jouw voet naast de afdruk van die van een olifant, oneindig als het volgen van de zon die haar kruin laat zakken, het sneller doen kloppen van je hart als een kudde olifanten passeert en leeuwen die slapen maar altijd alert zijn.
Met haar afwisselende landschap, van rotsformaties tot groene heuvels, van uitgestrekte savanne tot dicht struikgewas, afgewisseld met immense mashatu bomen, heeft Tuli Safari Lodge en haar grote dierenrijk mijn ervaringen en verwachtingen ruimschoots overtroffen. Als tijdens de laatste lunch de gidsen, keukenbrigade en alle andere medewerkers al swingend en meerstemmig zingend onze kant op komen, zie ik Bibi stralen. Ik straal volop met haar mee. Rose steekt haar hand uit, onwennig doet mijn tiener wat danspassen mee. Als vervolgens gids Tatho de dans met haar overneemt, wordt het gezang nog enthousiaster en het dansen uitbundiger.
Op een paar meter afstand staat een trotse moeder.
Een trotse vrouw.
Een vrouw in haar habitat.